مشاوره تربیت فرزند

روان شناس بعد از تسلط بر حال والدین و همراه کردن آن‌ها با خودش از آن‌ها می‌خواهد که خود را معرفی کنند. روانشناس لازم است که سن، جنسیت و اگر کودک نقص جسمانی یا روانی دارد این‌ها را در نظر بگیرد. ارتباط کودک و والدین را چک کند. بپرسد که چه کسانی کنار هم در یک خانه زندگی می‌کنند. از اعتراض های والدین فهرستی تهیه کند. روان شناس خوب باید متوجه باشد که اساس بدرفتاری کودک به چه چیزی برمی‌گردد؟ آیا والدینش ناخودآگاه زمینه ی یک رفتار را مهیا می‌کنند؟

اغلب والدین در مورد مسائلی همچون خواب، تغذیه، دفع ادرار و مدفوع، مهارت های کلامی و غیرکلامی بچه‌ها مثل حرف زدن، راه رفتن، بازی کردن و …، خصلت های متأثر از هوش و ذکاوت، روال رشد جسمی، عقلی، جنسی و … سؤال هایی در مورد زمان و کیفیت این توانمندی ها می‌پرسند. روانشناس کودک توصیه های لازم جهت بهبود محیط زندگی کودک، نحوه آموزش او، نحوه ارتباط عاطفی با او، گفت‌وگوی متناسب با سن کودک و پیام های آموزنده ای که احساس آرامش و امنیت کودک را مختل نکند را به والدین ارائه می‌کند. روان شناسی که به امور کودک مسلط باشد، تکنیک های مناسبی را به والدین آموزش می‌دهد که به افزایش رفتار مطلوب کودک، کاهش رفتار نامطلوب کودک یا شکل‌دهی تدریجی رفتار خاص در کودک منجر می‌شود.

والدین با شکایت های مختلف با لحن های مختلف با هیجاناتی از قبیل ناراحتی، نگرانی، ترس و یا عصبانیت تماس می‌گیرند و دنبال مشورت و راه حل هستند. مشاور کودک در دقایق اول صحبت، علاوه بر دلگرمی دادن به آن‌ها، به هیجان آن‌ها دقت می‌کند و در آن لحظه اولویت رسیدن والدین به آرامش است. روان شناس کودک خوب به والدین در مورد ۴ نکته احساس مثبت امنیت و اعتماد می‌دهد:

• اول اینکه والدین را درک می‌کند و دلسوز آن‌هاست.
• دوم اینکه دلسوز کودک است و نیت بدی به سمت کودک ندارد.
• سوم اینکه والدین را بابت رفتارهای خوبشان تحسین می‌کند.
• چهارم اینکه درصورتی‌ که برخورد والدین جان کودک را تهدید نکرده است، احساس عذاب نکنند و به این روانشناس اعتماد کنند.